آنچه وادارم ميكند در مقابل دل نوشته هايت زانو زنم نواي مناجاتي است كه اراده را از كفم ميگيرد و نا خود آگاه گمشدگي ام را به يادم مي آورد.خوش به حال ما كه وقتي به پشت بر ميگرديم آغوش مهرباني را مي يابيم كه منتظر ماست.اي كاش پرده هاي غيبت كنار رود تا چشمانمان هدفي را كه از براي آن به وديعه نهاده شده اند درك كنند.خدايا در ظهور منجي ما تعجيل نما.ازت ممنونم .التماس دعا.