سلام خاله
وااااااا ... من كه الان اينجا بودم ... البته يه خورده پايينتر
واي خاله جون دست رو دلم نذار كه ... پُره از بالهاي شكسته و چشمهاي خيسي كه با هر قطره ، عشق به اون بالايي رو فرياد ميزنه ... تنها چيزي كه آرومم ميكنه اينه كه بعد دراومدن از پيله ي تنهاييها تو مشت آفريدگار فلق اسير باشم ...
يه چيز ديگه :: با تمام وجود حس شيريني رو كه بعد نوشتن تو تنهايي بهت دست ميده و صورتي كه با يه جور اشك شوق ؟! و آرامش رويايي خيس ميشه ، درك ميكنم !
به اميد يه اسارت حقيقي ...
